رمضان ؛ ماه خودسازى

برای خودسازی و نزدیکی به خالق هستی باید قلب را از آن چه در نظر مولا و پروردگارمان ناخوشایند و مکروه است، پاک‏ کرد و تمام اعضا و جوارح را در راه رضای یگانه خالق هستی به کار گرفت.

خویشتن را باید به حلم و بردبارى عادت داد که آن درجه و مقام آدمى را بالا برده و در میان مردم مایه شرف و عزت باشد. انسانی که به دنبال خویشتن سازی ست باید از هرچه ‏مایه پستى و تن ‏پرورى و تنبلى است دوری کرده و به آنچه که انسان را به خدایش نزدیک‏ و مقرب مى‏کند متمایل شود.

عفت و پاکدامنى از دیگر ضرورتهای نزدیکی به خالق هستی و اولویتهای خودسازی است . باید صبر را پیشه خود ساخت تا به ‏یقین و رضا برسد و تسلیم در برابر اوامر حق باشد و تنگناها و محنتها، رنجها،سختیها، تنگدستى‏ها و رویدادهاى تلخ روزگار، او را از پاى درنیاورد.

باید به سوى تکامل عقل و روح گام برداشت و با تکیه بر دو بال تقوا و عمل، به‏ اوج عزت و عظمت و خدا خواهى رسید.

باید در مقابل لذات زودگذر دنیایى به سلاح‏ تقوا، ورع، پارسایى و زهد مسلح شد تا رستگار شده و به بهشت رضوان نائل آئیم .

باید آن چنان بر خویشتن مسلط بود و نفس سرکش را مهار کرد که نه مدح و درود دیگران و نه فحش و ناسزاى آنها در روحیه محکم و باورهای و اعتقادات عمیق و قلبی تأثیرگذار نباشند.

باید محبت، دوستى، همکارى، غمخوارى، ایثار، گذشت، بخشش و نرمش را جایگزین ‏نفرت، خشم، کینه، خودپسندى، خودمحورى، آز و تندخویى کرد.

برای دستیابی به این کمالات، بی تردید ماه مبارک رمضان فرصتی بسیار ارزشمند و مغتنمی است که باید به درستی مورد توجه قرار گرفته و از لحظه لحظه ارزشمند و بابرکت آن به نحو شایسته، برای سازندگی و رسیدن به بالندگی استفاده کرد .

در ماهی که درهای بهشت به روی انسان باز و انسان از حالات روحی و ورانی خاصی برخوردار است، به خوبی می توان مسیر تکامل و دستیابی به خیر دنیا و آخرت را طی کرد .

ماه رمضان، ماه برکت، بازگشت و توبه است. ماه آزادى و رهایى از جهنم و دستیابى به بهشت است.

به همین سبب می بایست بهترین و بیشترین استفاده را از این ماه برده و با توجه به مراحل تکامل و خودسازی، به خالق هستی نزدیک شده و مسیر تکامل را طی کنیم .

در برکت و ارزش ماه مبارک رمضان، از امام سجاد(ع) داریم: خداوندا! از کارهاى برگزیده و واجبات ویژه ، ماه رمضان را قرار دادى ؛ ماهى که آن را از میان دیگر ماهها برگزیدى، و از میان ‏تمام زمانها و روزگاران، آن را انتخاب نمودى و بر جمیع اوقات سال برتریش ‏بخشیدى و انتخاب آن به دلیل قرآن و نورى است که درآن ماه فرو فرستادى، و ایمان ‏را درآن دو برابر ساختى و روزه‏اش را واجب، و شب زنده‏دارى را براى عبادت در آن‏ ترغیب فرمودى و شب قدر را که از هزار شب برتر است در آن عظمت‏ بخشیدى و گرامى ‏داشتى، سپس ما را به وسیله آن ماه برتمام امتها برگزیدى و به سبب فضیلتش ما را به دیگر پیروان ادیان برترى بخشیدى، پس به فرمان تو روزش را روزه مى‏داریم‏ و به یارى تو شبش را به عبادت مى‏پردازیم، در حالى که با صیام و قیامش، خویش را مشمول دعوتى که ما را در معرض آن قرار داده‏اى، مى‏سازیم، و آن را سبب دریافت‏ پاداش تو مى‏سازیم و تو بر آن چه از درگاهت درخواست ‏شود، توانایى و به آن چه که ‏از فضل و احسانت مسئلت گردد بخشاینده‏اى و به کسى که آهنگ تقرب به تو جوید نزدیکى .